|
Wpływ Ojców Kościoła na prozę staropolską przełomu szesnastego i siedemnastego stulecia należy do istotnych problemów, które rzutują na rozumienie idei fundamentalnych dla ówczesnej myśli katolickiej i protestanckiej W książce dokonałem interpretacji wybranych dzieł z zakresu prozy staropolskiej przełomu szesnastego i siedemnastego wieku. W ramach zaprezentowanych analiz starałem się opisać oddziaływanie spuścizny patrystycznej na kształt ówczesnej myśli religijnej, zarówno katolickiej, jak i protestanckiej (luterańskiej, kalwińskiej, unitariańskiej). Zdecydowałem się natomiast na pominięcie piśmiennictwa prawosławnego, które wymyka się kompetencjom historyka literatury i kultury polskiej, wymagając osobnych studiów. Za początkową cezurę czasową uznałem 1545 rok jako rozpoczęcie obrad Soboru Trydenckiego, natomiast za cezurę końcową przyjąłem 1658 rok, czyli tzw. „wygnanie arian z Polski”. Obie daty wyznaczają, w moim przekonaniu, zasadniczą zmianę paradygmatu w definiowaniu istoty oraz celów humanizmu, a więc także w podejściu do dziedzictwa Ojców Kościoła. Zauważamy tu wyraźne przejście z modelu filologicznego do modelu konfesyjnego.
Ze wstępu Michała Gołębiowskiego
|
|
