|
Magdalena Ochniak – historyk literatury rosyjskiej, translatolog. Adiunkt w Instytucie Filologii Wschodniosłowiańskiej UJ. Jej zainteresowania badawcze oscylują wokół twórczości Andrieja Płatonowa i Wiktora Pielewina, a także szeroko pojmowanej translatoryki oraz krytyki przekładu literackiego (ze szczególnym uwzględnieniem relacji przekładowych polsko-rosyjskich i rosyjsko-polskich).
Lektura dzieł Andrieja Płatonowa (1899-1951) stwarza możliwość, by nie powiedzieć — wymusza konieczność wniknięcia, zanurzenia się w wielowiekową tradycję literacką i kulturową. Współcześnie, mimo upływu dziesięcioleci okazuje się, że rozterki przeżywane przez jego postaci są nadal aktualne. Odnajdziemy w jego spuściźnie uniwersalne zagadnienia relacji między rodzicami i dziećmi, problem stosunku człowieka do przeszłych pokoleń, otaczającej go przyrody i zastanej rzeczywistości, tajemnicy czasu i przestrzeni, zrozumienia sensu życia i zagadki śmierci czy dojrzewania do własnego człowieczeństwa.
Próbę przybliżenia polskim czytelnikom niełatwej prozy Płatonowa podjęło już dosyć liczne grono tłumaczy i badaczy. I zapewne każdy z nich borykał się z zagadnieniem, jakie podejmowane jest w niniejszej książce. A rzecz idzie tu o słowa-klucze — nośniki uniwersalnych Płatonowowskich sensów. To właśnie one niejednokrotnie zmuszają badacza i tłumacza do poszukiwania podskórnych znaczeń ukrytych w jednostkach większych niż zdanie czy akapit. Moim zamierzeniem było więc przyjrzenie się temu, jak różni tłumacze tych samych dzieł Płatonowa interpretowali dane słowa-klucze, czy przekładając je, wybierali podobne ekwiwalenty. Jak wiadomo, nie jest możliwe w ramach jednej publikacji zawrzeć wszystkie wątpliwości i uwagi, jakie mogą się nasunąć podczas lektury dzieł Płatonowa, a tym bardziej opisać wszystkie wykryte przez badaczy słowa-klucze. Toteż niezależnie od tego, iż niniejsza książka stanowi, jak sądzę, zamkniętą całość, w istocie urzeczywistnia jedną z wielu metod analizowania dzieł Płatonowa, a niemal każdy wskazany przeze mnie trop interpretacyjny czy zagadnienie otwiera się na nowe kolejne odczytania.
Publikacja jednotomowa w dwóch wersjach graficznych.
|
|
