|
Jan z Oświęcimia, nadworny kapelan i zarazem doradca Kazimierza Jagiellończyka, a następnie Jana Olbrachta oraz księcia Aleksandra, był zaangażowanym religijnie i politycznie przedstawicielem polskiego Renesansu, jawnie wyrażającym swoje krytyczne, konserwatywne poglądy. Żyjąc w epoce Odrodzenia, bynajmniej nie był tolerancyjny, zdecydowanie stał na gruncie krytyki prawosławia. Skupiał się przede wszystkim na błędach Rusinów, a nie na wspólnych cechach prawosławia z katolicyzmem. Sacranus pod tym względem raczej nie przystawał do swojej epoki, a jego totalna krytyka wzbudzała uzasadnione kontrowersje nawet u samego papieża.
Z tekstów Sacranusa wynika, że de facto negował on wszystko to, co było związane z prawosławnym wyznaniem, kulturą, tradycją i obyczajem. Konsekwentnie obawiał się wszelakiej odmienności od zachodniego wzorca. Z góry zakładał, że różnice wyznaniowe wynikają z błędnego pojmowania przez prawosławnych Rusinów spraw wiary oraz związanej z nią religijnej dyscypliny.
|
|
