|
Filozofia „pierwszego” Wittgensteina obrosła wieloma interpretacjami, często kontrowersyjnymi. Jednak celem książki nie jest wniknięcie w te odmienności, lecz współmyślenie z nim aż po konsekwencje, których on sam nie wydobył. Są to logiczne trudności systemu (aporia), w których nie dostrzegł on przejścia (a-póros), które uszły jego uwadze (praeteritio), wzbudzając obecnie wątpliwości (apórema, dubitatio) i zyskując rozwiązanie, które wynika ściśle z jego rozumowania. Te aporematy dotyczą kwestii aksjoontologicznych, oznaczając nadanie etyce(-estetyce) identycznego – do logiki – znaczenia i rozważenie problemów podmiotu metafi zycznego, formy etycznej(-estetycznej), a w konsekwencji możliwości wartości, sposobu ich istnienia, możliwości sztuki.
|
|
