|
Częstotliwość użycia pojęcia twarz i oblicze, a więc „słownik” specyficzny dla Norwida i Wyspiańskiego, wraz z jego, zlokalizowanymi w korpusach tekstów obu twórców, mitograficznymi asocjacjami – uznać wypada za uzasadnioną metodologicznie i użyteczną interpretacyjnie podstawę stworzenia projektu komparatystyki mitu. A zatem warstwa leksykalna – płaszczyzna pojęciowa stała się podstawą dostrzeżonej tożsamości symbolicznej utworów obu artystów. Tożsamość tę można wyeksplikować przy pomocy narzędzi analitycznych współczesnej mitografii w jej szerokim, nie tylko „ściśle” literaturoznawczym rozumieniu.
|
|
