|
Nullo Minissi urodził się 8 sierpnia 1921 roku w Viterbo. W roku 1958 uzyskał habilitację z zakresu filologii słowiańskiej, a w latach 1962–1997 był profesorem zwyczajnym oraz dyrektorem Instytutu Studiów nad Europą Wschodnią w Istituto Universitario Orientale w Neapolu (obecnie Università degli studi di Napoli „L’Orientale”). Od 1998 roku przebywa na emeryturze. Jest członkiem wielu zagranicznych akademii naukowych, m.in. od 1963 roku należy do Akademii Kalevalaseura w Helsinkach, od 1980 roku – do Akademii Nauk i Sztuk Republiki Macedonii, a od 1999 roku zasiada w Polskiej Akademii Umiejętności w Krakowie. Wiele uczelni obdarzyło go doktoratem honorowym. W 1981 roku uzyskał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu w Sofii, w roku 1993 – Uniwersytetu Śląskiego, a w 1998 roku – Uniwersytetu w Skopje. W roku 2004 otrzymał nagrodę literacką im. Kočo Racina. W latach 1947-1950 współpracował szczególnie z takimi czasopismami jak „Realtà politica”, „Lo stato moderno”, „Civiltà moderna”, „Il bollettino dell’emigrazione” (pod red. Riccardo Bauera), „Belfagor”. W roku 1950, w przekonaniu, że ideały Ruchu Oporu przepadły, udał się „na wygnanie” w rejony językoznawstwa i filologii. W 1968 roku uczestniczył w Południowych Indiach w kampanii na rzecz niepodległości Tamil Nandu. W 1969 roku jako członek przedstawicielstwa Włoch wszedł w skład komitetu założycielskiego Association internationale des études du Sud-Est européen (UNESCO). W roku 1970 został powołany do wąskiego grona, które ukształtowało Kommission für Sprachfragen der europäischen Einigung w Hamburgu, która z kolei w 1971 roku ufundowała Institut für linguistische Probleme der europäischen Integration. Do jego głównych prac należą: Manuale di Fonetica (wyd. Cymba, Napoli 1969), Rapporto sull’università, (wyd. Magda, Napoli 1994), Jan Kochanowski, Frasche, wstęp, tłumaczenie i komentarz, (wyd. Rizzoli, Milano 1995), E l’Uomo scelse la Parola (Biblioteca di Helikon, nr 4, wyd. Herder Roma 1996), Evropski kniževni Studii, (wyd. Kultura, Skopje 2004), Nascita dell’Occidente romanzo e teoria della lingua italiana (wyd. Bagatto Libri, Roma 2001), Il piú inutile mestiere del mondo (wyd. Leo Olschki, Firenze 2006). PS. Promocja ksiązki w Bibliotece Narodowej zakończyła sie towarzyskim spotkaniem w gabinecie prof. Pauliny Buchwald-Pelcowej, z udziałem prof. Aliny Nowickiej-Jeżowej |
|
