|
Badania nad niektórymi aspektami życia literackiego podejmowane są w określonym celu poznawczym: w tym konkretnym przypadku chodziło o wskazanie funkcji tradycji w międzywojennym Wilnie. Tutejsza aktualizacja dziedzictwa mickiewiczowskiego uzasadniona jest przede wszystkim specyficzną przeszłością kresowego miasta, jego zakorzenieniem w przeszłości: stolica wczesnego romantyzmu wytwarza aurę dla dialogu z tradycją. Tradycja to szczególna, istotna także dla narodowej wspólnoty, bo Mickiewiczowskie teksty należą do literackiego kanonu. Książka jest próbą odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób tradycja kluczowa funkcjonuje w życiu literackim miasta, przynosi charakterystykę różnych form kultywowania pamięci o przeszłości. W tym sensie odzwierciedla ona niezwykle istotny obraz życia literackiego międzywojennego Wilna... |
|
