|
Opracowanie podejmuje próbę ponownej analizy narodzin zachodnioeuropejskiego języka romańskiego i ustala podwaliny nowej teorii języka włoskiego. Gramatyka języka włoskiego, mimo przyjmowanych form strukturalizmu lub generatywizmu, w swojej istocie pozostaje wciąż gramatyką łacińską, taką jaką stworzył Donato. Kiedy Pierre de Paris zaczął pisać gramatykę języka francuskiego, przerwał prace stwierdzając: „Widzę, iż piszę raczej gramatykę języka łacińskiego aniżeli galijskiego”. Nadszedł czas, by taka sama refleksja stała się udziałem innych gramatyków. |
|
