|
Książka jest zbiorem studiów wygłoszonych w trakcie konferencji naukowej w Neapolu we wrześniu 2002, zorganizowanej w pięćdziesiątą rocznicę śmierci wybitnego slawisty włoskiego, Enrico Damianiego (1892-1953).
Część referatów dotyczyła osoby i prac twórcy slawistyki neapolitańskiej (Jolanta Żurawska, Enrico Damiani, Nullo Minissi, Enrico Damiani: la cultura e la pace, Jolanta Żurawska, Enrico Damiani: filologia e intuizione, Danuta Knysz-Tomaszewska, Un dialogue interrompu – les lettres de Enrico Damiani à Paul Cazin, Tatiana Lekova, Enrico Damiani tra Italia e Bulgaria, Vardarina Spassova, Enrico Damiani e la letteratura bulgara: dialogo tra due nazioni, Aleksandra Žabjek, Una parentesi Slovena), część zaś poświęcona była kwestiom najbliższym zainteresowaniom naukowym Profesora, to jest zagadnieniom przekładu (Tadeusz Ulewicz, Hieronim Spiczyński da Wieluń e i letterati polacchi prima di Rej, Wacław Walecki, Noscitur ungue leo.. Intorno all’ottava di Krasicki sulla Patria e la Libertà, Ewa Sławkowa, La traduzione artistica: la scoperta delle aree di comunanza culturale, Luigi Marinelli, La traduzione come dilogo interiore: Umberto Norsa (1866-1943), sconosciuto arcitraduttore dalla letteratura polacca, e la sua versione dei „Treny” ).
|
|
