|
Zasadniczą myślą łącząca teksty tej książki, dotyczące literatury z początku i z końca wieku XX, jest myśl o sposobach reagowania literatury (kultury) na pewne zmiany (przełomy?). Chodzi tu zarówno o to, że te przełomy są oczekiwane i programowane (to np. sytuacja polskiej awangardy okresu międzywojennego), jak i o to, że nie zawsze zakrętom historii towarzyszą takie zmiany, a w każdym razie – nie są równoległe czy równoczesne. Zmiany te wyrażają się głównie w języku zmienionych symboli i wzorów osobowych. Chodzi więc o przedstawienie tych zjawisk. Zestawienie łącznie studiów dotyczących zjawisk literackich z okresu międzywojennego, z lat wojny i wreszcie – z okresu po 1989 roku pozwala opisać działające tu mechanizmy.
|
|
